wtorek, 28 maja 2013

Cała Maryś



A to było tak:
 
Moja córka Daria od dawna fascynowała się pracami Maryś.

Godzinami je oglądała, wzdychała i tylko słyszałam: 
"Mamuś, zobacz jak Ona maluje te oczy !"

W końcu stwierdziła: "Chcę takie notesy! Dla mnie i dla Magdy."

Ale ja wiedziałam, że Maryś w tym momencie  jest tak zawalona pracą,
 że na oddech brak jej czasu :-(

Nie miałam sumienia składać Jej kolejnego zamówienia,
tym bardziej wykorzystując do tego blogową znajomość.

Odpowiedziałam więc Darii - "Ok, ale załatwiaj to sobie sama."

No więc Daria pisała, prosiła, aż Maryś uległa i przyjęła to prawie wymuszone zlecenie :-)

Pisały ze sobą, mailowały, a Daria się wzruszała:
"Mamuś, jaka ta Pani jest miła!"
"Mamuś, jak ta Pani pięknie pisze!" 

Ja się tylko uśmiechałam, bo wiedziałam, jaka jest miła i jak pięknie pisze :-)


Dzięki uporowi Darii i uległości Maryś powstały dwa cudne osobiste notesy:



 
PRZECUDNE !!!!!!
BAJKOWE !!!!!!

(zdjęcia skradzione z bloga Maryś)

ALE TO NIE WSZYSTKO !!!

Z listów od Darii Maryś wywnioskowała, że obie dziewczyny wyfrunęły z rodzinnego gniazda.

Jedna mieszka daleko, druga jest ciągle w w rozjazdach...

Żal jej się zrobiło biednej mamy ( czyt. mnie - o czym nie wiedziała )
i postanowiła zrobić jej ( czyt. mi ) niespodziankę.

Poprosiła Darię o adres i przysłała mi takie cuda:



bym miała je blisko... w domciu...

Cała Maryś...
Jak jej nie kochać!

Wyobraźcie sobie teraz Jej zaskoczenie, kiedy dostała ode mnie podziękowanie za wspaniały prezent :-)

Od razu przysłała mi maila pod tytułem "SZOK :)))"

Ot i cała opowieść :-)
Dziewczyny mają cudne notesy, ja mam ich spojrzenia w ramkach,
a i zabawa w konspirację była przednia :-)

Dzięki, Maryś !!!!!!!!!!





wtorek, 21 maja 2013

Petersburg raz jeszcze

Witam cieplutko!

Po powrocie z urlopu opornie idzie mi praca. 
Rozleniwiłam się.
Coś tam dziubię, ale niczego nie mogę skończyć :-(
To brakuje mi włosów, to jakiejś szmatki, to kwiatka ...
Ogólnie mnie to zniechęca, bo nie lubię odkładać robótek na później. 

Nie przedstawię więc żadnego anioła.
Ale obiecałam wgrać kilka fotek z Petersburga.
W poprzednim poście pokazywałam zdjęcia z Petergofu, Carskiego Sioła i  Ermitaża, 
dziś zapraszam na krótki spacer po mieście.  
Nad Newą jest cudnie, ale tak wieje, że mało nam głów nie pourywało



W mieście największe wrażenie robią cerkwie, 
chociaż chyba każdy tamtejszy budynek wart jest chwili uwagi














Petersburskie metro:
Miejsce pracy Magdy - uniwersytet (obok cerkwi):


Tu przed córki blokiem:


Jeden dzień spędziliśmy nad morzem i choć było bardzo ciepło
(niektórzy nawet się opalali) - cały brzeg był jeszcze skuty lodem



To nie photoshop :-)  :

Magda ma fajnie, odkąd nauczyła się malować.
Kiedyś biegała do Ermitaża napawać się widokiem obrazu Matissa
teraz ma swój własny:



Ten też:



 Na koniec pokażę Wam kto przyleciał z nami z Petersburga:


Przesyłam buziaki i do napisania:

środa, 15 maja 2013

Wrażenia z podróży

Wróciłam.

Wróciłam i ... mimo twardych postanowień od razu siadłam do maszyny :-(
Ale to tylko dlatego, że jeszcze przed wyjazdem przyjęłam kilka zamówień, które muszę zrealizować
i tylko dlatego, że zaczęłam coś nowego i bardzo, bardzo chcę to skończyć, 
choć brakuje mi czasu :-(
...i tylko dlatego, że ktoś znów zadzwonił... i ktoś napisał...

Boję się, że to "tylko dlatego" znowu zdominuje moje życie,
ale nie; obiecuję sobie, że nie!
Tylko niech to skończę i zamykam pracownię!

Dziś krótka relacja z Sankt Petersburga.

Wróciłam OCZAROWANA.

Ale nie tyle miastem, bo miasto już podziwiałam kilka lat temu.
Wróciłam oczarowana i dumna z powodu córki.
Na własne oczy widziałam efekty pracy mojej Magdy,
na własne uszy słyszałam słowa uznania płynące w jej kierunku
i wierzcie mi - nie mogłam powstrzymać łez.
Normalnie chodziłam i beczałam!
Widziałam jej obrazy, które na żywo są jeszcze piękniejsze,
w księgarni trzymałam w ręku jej książki,
słuchałam (niestety, nie widziałam) o reżyserowanych przez nią spektaklach
i rosłam, rosłam, rosłam...
Rzuciła się na tak głęboką wodę, zaraz po studiach wyjechała do wielkiej metropolii,
(nie znając tam nikogo !)
i potrafiła się w niej tak dobrze odnaleźć...
Pracuje od świtu do nocy, bo oprócz tego, że wykłada na czterech uniwerkach,
bierze udział w tylu projektach,
ale robi to z taką pasją, z takim żarem,
że cała jest wielkim chodzącym szczęściem.

Nawet jak to piszę, to już ryczę :-)

No a Sankt Petersburg cudny, cudny...
Prosiłyście o zdjęcia, ale przecież nie sposób je wszystkie pokazać.
Dziś wrzucę po kilka fotek z Peterhofu, Carskiego Sioła,  i Ermitażu, 
a w następnym poście "z miasta".






























Ściskam!